Overheid moet combinatie werk en zorg eenvoudiger maken.

Nederland vergrijst. Daardoor neemt de behoefte aan zorg toe, terwijl het ook lastiger is om professionele zorgverleners te vinden. De overheid hoopt daarom dat burgers voor elkaar gaan zorgen, maar dat gaat niet zonder meer gebeuren. Dat stelt promovenda Riet Hammen-Poldermans in haar proefschrift dat zij op 23 mei aan de Universiteit van Tilburg verdedigt.

Hammen-Poldermans richtte haar onderzoek op vrouwen uit verschillende generaties, zowel allochtoon als autochtoon. Veel allochtone families zorgen nu nog voor hun oudere familieleden en doen daarmee minder beroep op de officiële zorg.

Maar deze traditie begint te verwateren. Want meer allochtone vrouwen gaan tegenwoordig werken, waardoor de traditionele familiezorg vermindert. Deze 'verhollandsing' blijkt vanaf de derde generatie te beginnen, waardoor het waarschijnlijk is dat er in de toekomst een nog groter beroep wordt gedaan op professionele zorgginstellingen.

Zorg inpassen
Naast de hoop op zorg binnen de familie, rekent de overheid er ook op dat mensen die geen familie van elkaar zijn voor elkaar zullen zorgen. Maar die hoop is niet reëel, concludeert Hammen-Poldermans. Mensen willen elkaar best een handje helpen, maar stellen daar heel veel voorwaarden aan. Zo moet de zorg in ieder geval ingepast kunnen worden in de eigen gezins- en werkverplichtingen.

Maar ook de zorgvrager stelt grenzen. Die wil liever niet afhankelijk worden van billenwassende vrienden of buren, en heeft een voorkeur voor professionele hulp.

Werk en zorg
Als de overheid de krapte op de zorgmarkt wil oplossen en de zorg voor elkaar echt wil stimuleren, moeten er goede buurtnetwerken komen. Bovendien moet de combinatie van werken en zorgen veel eenvoudiger worden gemaakt, stelt Hammen-Poldermans.