Kwart heeft niets te vragen aan kandidaat.

Bij een vacature staan vaak de gegevens van een recruiter van een werving- en selectiebureau vermeld. Maar bellen heeft niet altijd zin. Want iets meer dan de helft (52 procent) van die bureaurecruiters, neemt de telefoon niet op. Ook na herhaaldelijk bellen blijft nog steeds één op de vijf onbereikbaar. Als de recruiters wel de telefoon opnemen, weten ze niet altijd iets zinnigs te melden over de vacature. Dit blijkt uit onderzoek van arbeidsmarktadviesbureau Intelligence Group onder 98 verschillende bureaurecruiters van 41 Werving- & Selectiebureaus.

Bureaurecruiters blijken lastig bereikbaar tijdens kantooruren. Mannen nemen wat vaker de telefoon op dan vrouwen, respectievelijk met 54 om 42 procent. Wie een recruiter aan de lijn wil krijgen maakt de meeste kans op donderdag tussen 13.30 - 15.15 uur. Dan beantwoordt bijna tweederde van de recruiters een telefoontje. Op vrijdag is de bereikbaarheid het slechtst.

Bereikbaarheid en kennis testen
De bedoeling van het onderzoek was om de bereikbaarheid en inhoudelijke kennis van bureaurecruiters te testen.

De week nadat vacatures in één van zeven printtitels verscheen (variërend van Intermediair tot en met de Volkskrant), belde een onderzoeker de recruiters die genoemd stonden in de advertentie. Indien de onderzoeker de recruiter aan de telefoon kreeg, werden nog enkele inhoudelijke vragen gesteld over de vacature.

Recruiter weet van niets
De onderzoekers kwamen een paar opvallende dingen tegen. Zo waren vijf recruiters op vakantie, terwijl er een vacature uitstond. In één geval was een verkeerd telefoonnummer opgegeven bij de vacature.

Verder namen recruiters soms de telefoon op met ‘hallo’, wist een recruiter niet waar vacatures geplaatst waren, of dat haar naam bij de vacature stond. Ook verwezen recruiters soms door naar de site voor extra informatie in plaats van zelf antwoord te geven.

Een kwart stelt geen vraag
De onderzoeker had steeds drie vragen paraat over elke vacature: over parttime werken, de bedrijfscultuur en of een rolstoel een belemmering vormde voor het werken.

Vooral de vragen over parttime werken en de bedrijfscultuur werden veelal direct en goed beantwoord. Bij de vraag over de rolstoel was dit lastiger. Meer dan de helft van de ondervraagden kon deze vraag niet of nauwelijks beantwoorden. Redenen hiervoor waren dat de recruiters nog niet op de locatie van de klant waren geweest of er nooit bij stil hadden gestaan.

Verder is gemeten of de recruiter aan de telefoon ook vragen had aan de kandidaat die belde. In meer dan een kwart van de gesprekken had de recruiter geen enkele vraag en werd het gesprek afgesloten. Bijna driekwart van de gesproken recruiters had één of meerdere vragen voor de onderzoeker.