Nederland heeft het beste pensioenstel ter wereld, maar het zou nog beter kunnen. Frankrijk, waar miljoenen nu protesteren tegen latere pensionering, staat op plek 11, nog altijd een plaatsje hoger dan Duitsland.

Het Nederlandse pensioenstelsel komt voor het tweede opeenvolgende jaar als beste uit de bus. Toch is onze toppositie nog steeds niet voldoende voor een A-grade classificatie, blijkt uit de Melbourne Mercer Global Pension Index, dat pensioenstelsels in 14 landen vergelijkt.

Geen enkel land heeft A status
Om voor de hoogste classificatie in aanmerking te komen, moet de index minimaal op 80 punten staan. Geen land voldoet hier nu aan. Wel steeg de indexwaarde van Nederland van 76,1 in 2009 tot 78,3 in 2010. Dat komt omdat in het regeerakkoord is opgenomen de AOW-leeftijd te verhogen.

Om de A-grade status te behalen doet HR-adviesbureau Mercer voor Nederland enkele aanbevelingen. Zo moeten medewerkers meer zelf gaan sparen voor hun pensioen, moeten meer ouderen aan het werk en moeten pensioenaanspraken beter beschermd worden tegen fraude of mismanagement.

Hogere levensverwachting noopt tot herziening
De wereldwijde crisis heeft de duurzaamheid van publieke en private pensioenstelsels in verschillende landen aangetast. Daarnaast kampen alle landen met de verhoogde levensverwachting van hun pensioendeelnemers.

Door deze ontwikkelingen komt de betaalbaarheid van staatspensioenen in gevaar, zeker als de pensioenleeftijd niet stijgt met de levensverwachting. Volgens Mercer moeten overheden het staatspensioen en pensioenleeftijd herzien en de focus leggen op een toereikend privaat systeem.

Van B tot en met D
Nederland, Zwitserland, Zweden, Australië en Canada krijgen van Mercer de B-status. Dat betekent dat ze een systeem hebben met een goede structuur en veel goede eigenschappen.

Het Verenigd Koninkrijk, Chili, Brazilië, Singapore, USA, Frankrijk en Duitsland hebben een C-grade. Zij hebben een systeem met aantal goede eigenschappen, maar ook grote risico's en tekortkomingen die moeten worden aangepakt. Zonder deze verbeteringen staat de effectiviteit en houdbaarheid op lange termijn ter discussie.

Japan en China moeten het doen met een D. Dat betekent een systeem dat een aantal wenselijke eigenschappen heeft, maar heeft ook grote tekortkomingen en omissies die moeten worden aangepakt.