De plannen om de vakantiewetgeving te wijzigen, hebben geleid tot `enkele gekleurde reacties`. Dat stelt Monica Wirtz, juridisch adviseur van werkgeversvereniging AWVN. Wirtz zet hier voor Personeelsnet de gevolgen op een rijtje.

Werkgeversvereniging AWVN wil een genuanceerd beeld schetsen van de wijzigigen in de vakantiewetgeving, zodat iedereen een duidelijk beeld kan vormen van de achterliggende argumenten.

Opbouw en verjaring vakantiedagen
Het kabinet wil zowel de opbouw van vakantiedagen als de verjaring van opgespaarde dagen veranderen. Omdat de huidige wetgeving inzake de opbouw van vakantiedagen niet in overeenstemming is met het Europese recht moét de wet aangepast worden.

Volgens het Europese Hof van Justitie is het beperkt opbouwen van vakantiedagen bij ziekte niet in overeenstemming met de Europese arbeidstijdenrichtlijn. Met andere woorden: ook zieke werknemers dienen volledig vakantie op te bouwen, omdat ziekteverlof niet hetzelfde is als vakantieverlof.

Zieke werknemers kunnen soms ook op vakantie
Ziekteverlof dient gebruikt te worden voor herstel, en vakantie is bedoeld voor rust. Daar staat tegenover dat volgens het Hof zieke werknemers onder omstandigheden ook in staat zijn om vakantie op te nemen.

Een wettelijke verjaringstermijn van vakantiedagen kan werknemers aansporen om de vakantie ook daadwerkelijk op te nemen, zodat de doelstelling van de richtlijn, voldoende rust voor de werknemer, niet in gevaar komt. Voor de lidstaten bestaat de plicht om de doelstelling zoveel mogelijk te bewerkstelligen bij de implementatie van de richtlijn. Een verjaringstermijn van de vakantiedagen is ter invulling van de lidstaten.

Geen opnamemogelijkheid, geen verjaring
Omdat de huidige wetgeving moet veranderen heeft de regering gekozen voor een dubbele aanpak. De opbouw van vakantiedagen wordt voor iedereen gelijk, onafhankelijk van de vraag of een werknemer door ziekte in staat is geweest om te werken danwel gewerkt heeft.

Omdat ook een zieke werknemer moet uitrusten van zijn (re-integratie)verplichtingen ten opzichte van de werkgever, dient hij echter wel ook daadwerkelijk zijn vakantie op te nemen wanneer hij op vakantie wil. Alleen wanneer de werknemer zo ziek is dat hij niet in staat is om van zijn vakantie te genieten kan hij geen vakantie opnemen.

Tegelijkertijd wordt een verjaringstermijn ingevoerd van anderhalf jaar voor de opgebouwde vakantiedagen voor alle werknemers. Zo wordt elke werknemer, ook diegene die ziek is, geprest om binnen afzienbare tijd zijn rust te nemen. Voor die werknemers die geen vakantie kunnen opnemen, bijvoorbeeld omdat ze te ziek zijn, schuift de verjaringstermijn op.

Rust door vakantie opnemen
Een praktijkgerichte verjaringstermijn voor de opbouw van de wettelijke vakantiedagen vindt AWVN een goede maatregel. Niet omdat de werkgeversvereniging vindt dat deze dagen moeten vervallen, maar omdat het voor iedereen beter is als werknemers deze dagen daadwerkelijk opnemen. Zo worden de vakantiedagen ook daadwerkelijk ingezet zoals ze bedoeld zijn, namelijk voor rust en recuperatie. Daarbij wordt de opbouw van verlofstuwmeren beperkt.

Omdat de wetgever naast de wettelijke vakantie voor rust en recuperatie ook verlofmogelijkheden heeft gecreëerd voor bijvoorbeeld studie of zorg, in de vorm van levensloopsparen en zorgverlof, wordt de balans tussen echte vakantie en verlof hersteld. Wanneer werknemers niet in staat zijn hun vakantiedagen op te nemen, of hiervoor geen gelegenheid krijgen, zal de verjaringstermijn niet gelden, conform de rechtspraak van het Europese Hof van Justitie.

Monica Wirtz, juridisch adviseur AWVN ( www.awvn.nl )