Werkgevers signaleren dat hun werknemers steeds meer risico lopen op hoge werkdruk. Vooral bij bedrijven waar ontslagen vallen, neemt de werkdruk toe. Bij grote bedrijven en non-profit organisaties stijgt de werkdruk meer dan bij kleinere organisaties.

Ondanks de stijgende werkdruk nemen bedrijven minder maatregelen voor arbo- en verzuimbeleid. Dat blijkt uit de Werkgevers Enquête Arbeid, WEA 2012, een onderzoek van TNO onder ruim 5.000 vestigingen van bedrijven en instellingen. 
 
Meer werkdruk bij grote vestigingen
Werkgevers onderkennen dat werkdruk is een groeiend arborisico is. In 2012 vindt 44% van de werkgevers werkdruk een belangrijk risico, tegenover 41% in 2010. Maar, ondanks de toenemende werkdruk, houden bedrijven de ‘hand op de knip’ als het gaat om investeringen in arbo- en verzuimbeleid.

Er is een groot verschil naar vestigingsgrootte en aard van het bedrijf: vergeleken met kleinere vestigingen rapporteren vooral werkgevers van grotere vestigingen vanaf vijftig werknemers, en vestigingen met een non-profit-karakter vaak de aanwezigheid van werkdrukrisico’s. In 2012 bedroeg dit circa 65%. Dat is zo’n 20% meer dan in kleinere vestigingen en profit-bedrijven.

Ontslag zorgt voor extra werkdruk
Ontslag vergroot het werkdrukrisico vergroten voor het ‘zittende’, overgebleven personeel. Werkgevers van vestigingen die in 2012 ontslag doorvoerden vanwege bedrijfseconomische reden, rapporteren relatief vaak werkdruk als een van de belangrijkste arbeidsrisico’s: 53%. Bij bedrijven zonder recent ontslag om bedrijfseconomische reden, was het werkdrukrisico aanwezig in 43% van de vestigingen.

Percentage vestigingen met werkdruk als een van de belangrijkste arbeidsrisico’s uitgesplitst naar jaar (2010 en 2012) en naar ‘ontslag om bedrijfseconomische reden’ bij de meest recente beëindiging van arbeidsovereenkomst door werkgever (2012) (Bron: TNO - WEA 2012).

Het aantal vestigingen dat een bedrijfseconomische reden opvoerde voor het laatste ontslaggeval, steeg tussen eind 2010 en eind 2012 van 9% naar 13%. Relatief sterk was de toename in gezondheids- en welzijnszorg (van 3% naar 10%) en de handel (van 7% naar 14%).